پیش بینی درد مزمن بر مبنای طرحواره های ناسازگار اولیه

زمینه و هدف: تحقیقات فراوانی وجود دارد که رابطه بین درد مزمن و تجارب تروماتیک کودکی را بررسی کرده اند. با این حال، تحقیقات در زمینه درد و طرحواره های ناسازگار اولیه اندک است و روابط آنها روشن نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه درد مزمن با طرحواره های ناسازگار اولیه است. مواد و روش ها: در یک پژوهش توصیفی-همبستگی و مقطعی، 100 بیمار مبتلا به درد مزمن از جامعه دانشجویان دانشگاه بر مبنای نقطه برش پرسشنامه درد مک گیل سرند شدند و به عنوان نمونه پژوهش به شکلی داوطلبانه انتخاب شدند. از پرسشنامه های درد مک گیل و فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره ناسازگارانه اولیه یانگ (ysq-sf) استفاده شد. یافته ها: تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که طرحواره محرومیت بیشترین توان پیش بین کنندگی درد مزمن را دارد و بعد از آن طرحواره اطاعت قادر به پیش بینی درد مزمن می باشد. طرحواره های اطاعت و رهاشدگی به ترتیب توان تبیین، قادر به پیش بین درد عاطفی هستند. طرحواره های محرومیت و بازداری قادر به تبیین درد نوروپاتیک است. همچنین، طرحواره محرومیت قادر به پیش بینی درد پیوسته و طرحواره های اطاعت و بازداری نیز می تواند درد متنوع را پیش بینی کند.  نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که چهار طرحواره محرومیت هیجانی، اطاعت، رهاشدگی و بازداری از حوزه های بریدگی/طرد، دیگر جهت مندی و حوزه گوش به زنگی بیش از حد و بازداری تعیین کننده های مهم درد مزمن می باشد. لازم است در مدیریت درد بیماران مبتلا به درد مزمن از طرحواره درمانی جهت کاهش و مدیریت درد استفاده گردد.